بیماری های پوستی و انواع آن

راهنمای جامع پوست – بخش دوم

پوست بزرگترین عضو بدن است و بیشترین مساحت بدن را شامل میشود. در این مقاله به بررسی بیماری‌های پوستی، انواع بیماری‌های پوستی، بیماری‌های شایع پوستی و روش‌های درمان بیماری‌های شایع پوستی میپردازیم. میتوانید برای مطاله بیشتر در مورد پوست و آناتومی آن و وظایف آن به مقاله پوست؛ بررسی پوست، عملکردها و اهمیت مراقبت از آن مراجعه نمایید

تعریف بیماری‌های پوستی:

بیماری پوستی به بیماری‌هایی گفته می‌شود که دستگاه پوششی بدن را تحت تأثیر خود قرار داده و باعث تغییر در شکل، رنگ، بافت و عملکرد پوست می‌شوند. این بیماری‌ها می‌توانند به صورت موضعی یا در کل بدن باشند و شامل مشکلاتی مانند خارش، قرمزی، ترشحات، جوش، زخم، تغییر رنگ پوست و… باشند.

علت بیماری‌های پوستی:

علل بیماری‌های پوستی بسیار متنوع هستند و شامل ژنتیک، عوامل محیطی، عوامل شیمیایی و دارویی، آسیب‌های مکانیکی و غیره می‌شوند.

اهمیت درمان بیماری‌های پوستی:

اگرچه بعضی از بیماری‌های پوستی نسبتاً بی‌اهمیت به نظر می‌رسند، اما بیماری‌های پوستی می‌توانند از جمله بیماری‌های خطرناکی باشند که می‌توانند به مشکلات جدی و حتی عوارضی برای سلامتی افراد منجر شوند. به عنوان مثال، برخی از بیماری‌های پوستی مانند سرطان پوست، لوپوس، پسوریازیس، جوش‌های شدید، آکنه و اگزما نیاز به درمان سریع و موثر دارند.

همچنین، عدم درمان بیماری‌های پوستی ممکن است باعث ایجاد مشکلات جدی‌تر هم شود. به عنوان مثال، اگر بیماری پوستی باعث تغییر رنگ پوست شود و درمان نشود، می‌تواند باعث ظهور آسیب‌های جدی مانند سرطان پوست شود. به همین دلیل، درمان بیماری‌های پوستی بسیار مهم است و بهتر است در صورت تجربه هر گونه علامتی از بیماری پوستی، به پزشک مراجعه کرد.

از طرفی، با توجه به اینکه پوست به عنوان یکی از مهمترین اعضای بدن، در برابر عوامل محیطی آسیب‌پذیر است، بسیاری از بیماری‌های پوستی می‌توانند با انجام تغییرات ساده در روش‌های حفاظتی مانند استفاده از کرم ضد آفتاب، شستشوی مناسب و استفاده از لباس‌های مناسب، پیشگیری شوند.

بهترین راه برای پیشگیری از بیماری‌های پوستی، توجه به وضعیت سلامتی کلی بدن، اصلاح سبک زندگی، انجام فعالیت‌های ورزشی منظم، تغذیه سالم و مصرف مواد غذایی مفید و رعایت اصول بهداشتی همچون انجام منظم روتین پوستی، شستشوی منظم دست و صورت، استفاده از لوازم شخصی و لباس‌های شخصی و جلوگیری از تماس با عوامل آلوده است.

انواع بیماری‌های پوستی:

1.  عفونت‌های باکتریایی پوستی:

این نوع بیماری‌ها شامل بیماری‌هایی هستند که توسط باکتری‌های مختلفی از جمله استافیلوکوک، استرپتوکوک، پنوموکوک و… ایجاد می‌شوند و باعث تغییر در شکل، رنگ، بافت و عملکرد پوست می‌شوند. این عفونت اغلب به صورت برجستگی‌های کوچک و قرمز شروع می‌شوند و به آرامی‌بزرگ می‌شوند. این عفونت‌ها معمولاً به صورت زخم، ترشحات، قرمزی، خارش و درد همراه با تب و حالت عمومی بد فرد مشخص می‌شوند.

علل و عوامل خطر:

عفونت‌های باکتریایی پوستی می‌توانند به دلیل‌عدم رعایت بهداشت شخصی، ضعف سیستم ایمنی، آسیب به پوست و یا تماس با باکتری‌های مختلفی ایجاد شوند.

برخی از عوامل خطر برای عفونت باکتریایی پوستی عبارتند از: داشتن زخم‌های باز روی پوست، نقص سیستم ایمنی، قرار گرفتن در محیط‌های مرطوب و گرم، و یا تماس با باکتری‌های مقاوم به دارو.

علائم و نشانه‌ها:

علائم و نشانه‌های عفونت‌های باکتریایی پوستی شامل تورم، درد، قرمزی و برآمدگی پوست در محل عفونت می‌باشد. همچنین، در برخی از موارد ممکن است خارش، ترشحات پوستی و یا حتی تب و علائم گوارشی نیز رخ دهد.

انواع شایع عفونت‌های پوستی باکتریایی:

سلولیتیس (سلولیت عفونی): سلولیت یک عفونت باکتریایی پوستی است که توسط باکتری‌های استرپتوکوک و استافیلوکوک اورئوس ایجاد می‌شود و در عمده موارد در پوست اطراف ساق پا، نواحی پا، ران، بازو و صورت رخ می‌دهد. این عفونت ممکن است باعث تورم، درد، گرمی، قرمزی و التهاب در ناحیه مبتلا شده شود. همچنین، ممکن است با علائم دیگری همچون تب، سردرد و لرز مرتبط با عفونت همراه باشد.

ایمپتیگو یا زرد زخم: عفونتی است که عمدتا در کودکان رخ می‌دهد و باعث تشکیل لکه‌های بزرگ قرمز رنگ و آبله‌های پر می‌شود.

فولیکولیت: عفونتی است که در محدوده فولیکول‌های موهای پوست ایجاد می‌شود و باعث تشکیل جوش‌های قرمز و خارشی می‌شود.

پسودوموناس: عفونتی است که باعث تشکیل زخم‌های عمیق در پوست می‌شود.

کورک: کورک همان جوش است که عموماً در اطراف فولیکول مو ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث درد، حساسیت و تورم در ناحیه مبتلا شود. کورک معمولاً در نواحیی مانند گردن، زیر بغل، باسن و ران دیده می‌شود و می‌تواند به صورت یک توده قرمز شروع شود و با بزرگ شدن، پر از چرک شود. در صورت‌عدم درمان، کورک می‌تواند به آبسه تبدیل شود.

برای درمان کورک‌های سطحی، معمولاً از کمپرس گرم، کرم‌های ضدباکتریایی و ضدالتهاب، و در مواردی که عفونت شدید باشد، از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی استفاده می‌شود

روش‌های درمان:

درمان عفونت‌های باکتریایی پوستی شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و یا کرم‌های دارویی موضعی، و در برخی موارد، استفاده از آنتی‌بیوتیکهای سیستمیک است. همچنین، ممکن است پزشک نیاز به تخلیه زخم‌ها و آبسه‌ها داشته باشد. در صورتی که بیمار علائم شدیدی دارد و یا عفونت پوستی باکتریایی خطرناکی مانند عفونت سمی با استافیلوکوک (Staphylococcal Toxic Shock Syndrome) دارد، نیاز به بستری در بیمارستان و درمان سیستمیک با آنتی‌بیوتیک‌ها و دیگر موارد نیز مطرح خواهد شد. در هر صورت، برای تشخیص و درمان عفونت‌های باکتریایی پوستی، بهتر است با پزشک خود مشورت کرد.

۲. عفونت‌های ویروسی پوستی:

عفونت‌های ویروسی پوستی به بیماری‌هایی گفته می‌شود که به دلیل ویروس‌های مختلفی ایجاد می‌شوند و باعث تغییر در شکل، رنگ، بافت و عملکرد پوست می‌شوند. این بیماری‌ها ممکن است در هر سنی ایجاد شوند و شامل بیماری‌هایی مانند زگیل، هرپس، آبله مرغان و… می‌شوند.

عفونت‌های ویروسی پوستی معمولاً با خارش، قرمزی، جوش، زخم و تغییر در رنگ پوست همراه هستند. این بیماری‌ها ممکن است توسط ویروس‌های مختلفی ایجاد شوند، که بسته به ویروس ممکن است با گسترش و سایر عوارض جانبی همراه باشند

علل و عوامل خطر:

عفونت‌های پوستی ویروسی می‌توانند به دلیل تماس با ویروس‌های مختلف از جمله ویروس‌های هرپس، عدم دریافت واکسن مناسب، ضعف سیستم ایمنی و یا تماس با فردی که به یک بیماری پوستی ویروسی مبتلا است، ایجاد شوند. عوامل خطر برای عفونت پوستی ویروسی شامل: سن بالاتر، داشتن سابقه عفونت پوستی ویروسی، و استفاده از داروهای ضد سرطان و یا داروهای ضد روماتیسمی هستند.

علائم و نشانه‌ها:

علائم و نشانه‌های عفونت‌های پوستی ویروسی ممکن است شامل آبله‌های دردناک و سوزشی، خارش، قرمزی و التهاب پوست، و یا تشکیل لکه‌های کوچک و بیضوی روی پوست باشد.

انواع شایع عفونت‌های پوستی ویروسی:

هرپس ساده یا تبخال: عفونتی است که عمدتا روی لب، دهان، یا سایر نقاط صورت رخ می‌دهد.

زونا (هرپس زوستر): عفونتی است که باعث تشکیل آبله‌های دردناک و سوزشی در محدوده‌ی یک شاخه از عصب است.

مولوسکوم یا زگیل آبکی: عفونتی است که باعث تشکیل لکه‌های کوچک و بیضوی روی پوست می‌شود.

واریسلا: عفونتی است که باعث تشکیل آفتاب‌سوختگی شبیه به آفتاب‌سوختگی شدید روی پوست می‌شود.

روش‌های درمان:

درمان عفونت‌های پوستی ویروسی شامل استفاده از آنتی‌ویروس‌ها، کرم‌های دارویی موضعی، و در برخی موارد استفاده از داروهای سیستمیک می‌شود. همچنین، در برخی از عفونت‌های ویروسی پوستی، مانند هرپس زونا، ممکن است از داروهای ضد درد و ضد التهاب نیز استفاده شود. هنگامی که عفونت ویروسی پوستی خطرناک است، نیاز به بستری در بیمارستان و درمان سیستمیک با آنتی‌ویروس‌ها و دیگر موارد نیز مطرح خواهد شد. همچنین، برای کاهش خطر عفونت‌های پوستی ویروسی، بهتر است از انجام تماس بدنی با افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی ویروسی خودداری شود. در هر صورت، برای تشخیص و درمان عفونت‌های پوستی ویروسی بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

3. عفونت‌های قارچی پوستی:

عفونت‌های قارچی پوستی به بیماری‌هایی گفته می‌شود که به دلیل قارچ‌های مختلفی ایجاد می‌شوند و باعث تغییر در شکل، رنگ، بافت و عملکرد پوست می‌شوند. این بیماری‌ها معمولاً در مناطق گرم و مرطوب بیشتر رخ می‌دهند و شامل بیماری‌هایی مانند کاندیدیازیس، قارچ پای ورزشکاران، پیتیریازیس (جوش پولکی) و… می‌شوند.

عفونت‌های قارچی پوستی ممکن است با خارش، قرمزی، خشکی، ترشحات و تغییر در رنگ پوست همراه باشند. این بیماری‌ها ممکن است در هر سنی ایجاد شوند و بسته به نوع بیماری، محل عفونت و شدت آن، ممکن است علائم مختلفی نشان دهند.

علل و عوامل خطر:

عفونت‌های پوستی قارچی می‌تواند به دلیل تماس با قارچ‌های مختلف، از جمله قارچ‌های رده‌های اپیدرموفیتون، داشتن رطوبت بالا در نواحی پوستی، استفاده از لباس و تجهیزات شخصی مشترک، و یا داشتن سابقه بیماری‌های قارچی پوستی، ایجاد شوند.

علائم و نشانه‌ها:

علائم و نشانه‌های عفونت‌های پوستی قارچی ممکن است شامل خارش، ترشحات، التهاب و قرمزی پوست، تشکیل لکه‌های رنگی و یا تشکیل جوش‌های خارشی باشد.

انواع شایع عفونت‌های پوستی قارچی:

جوش قارچی یا آکنه قارچی: عفونتی است که باعث تشکیل جوش‌های سفیدرنگ و خارشی در نواحی مختلف پوستی می‌شود.

قارچ پا: عفونتی است که عمدتا روی پاها و بین انگشتان پا رخ می‌دهد و باعث تشکیل خارش، ترک‌ها و خشکی پوست می‌شود.

کچلی قارچی: عفونتی است که باعث تشکیل حلقه‌های قرمز و خارشی روی پوست می‌شود.

روش‌های درمان:

درمان عفونت‌های پوستی قارچی شامل استفاده از ضدقارچ‌های دارویی موضعی و یا سیستمیک می‌شود. همچنین، ممکن است از کرم‌های ضد قارچی و یا شامپوهای ضد قارچی نیز استفاده شود. هنگامی که عفونت قارچی پوستی خطرناک است، نیاز به بستری در بیمارستان و استفاده از داروهای سیستمیک می‌باشد. همچنین، برای کاهش خطر عفونت‌های پوستی قارچی، بهتر است از استفاده مشترک ابزار و لباس با دیگران، حفظ بهداشت شخصی، خشک نگه داشتن نواحی پوستی، و استفاده از پوشاک مناسب و تمیز استفاده شود. همچنین، در صورت مشاهده علائم عفونت قارچی پوستی، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و درمان مناسب را انجام داد.

4. عفونت‌های انگلی پوستی

این نوع بیماری‌ها توسط انواع مختلفی از پشه‌ها، کک‌ها و غیره ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث جوش‌های قرمز، خارش و یا ترک‌ها در پوست شود. نمونه‌هایی از این نوع بیماری‌ها شامل مالاریا، لیشمانیازیس، گال، شپش، لارو پوستی و ساس و… هستند.

علل و عوامل خطر:

عفونت‌های پوستی ایجاد شده توسط انگل‌ها می‌تواند به دلیل تماس با انگل‌های مختلف، از جمله کرم‌ها، پشه‌ها و تماس با اشیاء آلوده به انگل باشد. همچنین، عوامل خطر شامل محیط‌های آلوده و بدون بهداشت، و شرایط ضعیف بهداشتی شخصی می‌تواند برای ابتلا به عفونت‌های پوستی ایجاد شده توسط انگل‌ها مؤثر باشد.

علائم و نشانه‌ها:

علائم و نشانه‌های عفونت‌های پوستی ایجاد شده توسط انگل‌ها ممکن است شامل خارش شدید، التهاب پوست، تشکیل جوش‌های خارشی و التهابی، قرمزی پوست، تشکیل شوره، و یا تغییر در رنگ پوست باشد.

انواع شایع عفونت‌های پوستی ایجاد شده توسط انگل‌ها:

گال: بیماری گال (Scabies) یک عفونت پوستی است که در نتیجه نفوذ نوعی کنه (Sarcoptes Scabiei) به پوست ایجاد می‌شود و خارش و التهاب (جوش قرمز) پوست را به همراه دارد. در صورتی که برای درمان گال اقدامی نشود، این کنه‌ها ماه‌ها روی پوست زندگی کرده و لایه آخر پوست را سوراخ کرده و درون این سوراخ‌ها تخم‌ریزی می‌کنند

شپش سر: شپش سر (Head lice) با نام علمی پدیکولوزیس (Pediculus humanus capitis)، حشره ریز قهوه‌ای یا خاکستری‌رنگ است که از خون پوست سر انسان تغذیه می‌کند. شپش ماده‌ای چسبناک تولید می‌کند که هر تخم شپش را محکم به ساقه مو متصل می‌کند. این موجود اغلب روی پوست سر، پشت گوش و نزدیک خط گردن در پشت گردن لانه می‌کند

روش‌های درمان:

درمان عفونت‌های پوستی ایجاد شده توسط انگل‌ها شامل استفاده از داروهای ضدانگل، ایجاد شرایط بهداشتی مناسب، و شستشوی موضعی پوست با محلول‌های ضدانگل می‌شود. همچنین، استفاده از شامپوهای ضد شپش و تخلیه تخم‌های شپش و پاکسازی موضعی نیز می‌تواند به درمان عفونت‌های پوستی ایجاد شده توسط انگل‌ها کمک کند. بهتر است در صورت شک و هرگونه علائم عفونت پوستی، به پزشک مراجعه شود و درمان مناسب را انجام داد.

5.  بیماری‌های ایمنی پوستی:

این نوع بیماری‌ها به دلیل اختلال در سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌شود و ممکن است باعث تغییر رنگ پوست، جوش‌های قرمز، خارش و یا ترک‌های پوستی شود. نمونه‌هایی از این نوع بیماری‌ها شامل لوپوس و پسوریازیس و درماتومیوزیت و… هستند.

علل و عوامل خطر:

علل بیماری‌های خودایمنی پوستی هنوز به طور کامل مشخص نشده‌اند، اما برخی از عوامل خطر شامل ژنتیک، استفاده از داروهای خاص، عدم بهداشت و محیط زیست آلوده و سایر بیماری‌های ایمنی مانند دیابت و بیماری‌های روده‌ای هستند.

علائم و نشانه‌ها:

علائم و نشانه‌های بیماری‌های خود ایمنی پوستی ممکن است شامل افزایش خارش و درد در پوست، تغییر در رنگ پوست، تشکیل حباب و یا درد، خستگی، و آسیب به اعضای دیگر بشد. همچنین، برخی از بیماری‌های خود ایمنی پوستی ممکن است با دیگر علائم و نشانه‌ها همراه باشند، مانند تب، خستگی، تغییرات در وزن و آسیب به اعضای دیگر بدن.

انواع شایع بیماری‌های ایمنی‌ پوستی:

پسوریازیس: بیماری‌ است که با تشکیل لکه‌های قرمز و خشک در پوست همراه است. علائم دیگر شامل تشکیل خطوط و ناخن‌های ضعیف و ترک خورده است.

لوپوس: بیماری‌ است که باعث تورم، درد، خارش و قرمزی پوست می‌شود. علائم دیگر شامل افزایش حساسیت به نور آفتاب، تغییر رنگ پوست، و آسیب به اعضای دیگر بدن است.

درماتومیوزیت: بیماری‌ای است که باعث تشکیل آسیب و التهاب در عضلات و پوست می‌شود. علائم دیگر شامل ضعف عضلات، خستگی، و تورم است.

پمفیگوس: بیماری‌ای است که باعث تشکیل حباب‌ها و آسیب در پوست می‌شود. علائم دیگر شامل خارش و درد در محل‌های آسیب دیده است.

اپیدرمولیزیس بلیستیک یا بیماری پروانه ای: بیماری‌ای است که باعث تشکیل حباب‌های بزرگ در پوست و مخاط دهان و گلو می‌شود. علائم دیگر شامل درد، خارش و ترشحات در محل‌های آسیب دیده است.

روش‌های درمان:

درمان بیماری‌های ایمنی پوستی بسته به نوع بیماری و شدت آن متفاوت است. برخی از روش‌های درمان شامل:

- داروهای ضد التهابی: برای کاهش التهاب و حساسیت پوست معمولاً داروهایی مانند استروئیدها و آنتی هیستامین‌ها تجویز می‌شوند.

- داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: برای کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از حمله به بافت‌های پوستی، داروهایی مانند آزاتیوپرین و متوترکسات استفاده می‌شوند.

- درمان‌های خارجی: مانند درمان با نور، لیزر، و کرایوتراپی برای کاهش علائم بیماری و بهبود پوست مورد استفاده قرار می‌گیرند.

- تغییرات در شیوه زندگی: مانند استفاده از کرم‌های حاوی ضدآفتاب و جلوگیری از استفاده از داروهایی که ممکن است عوارض بیماری را افزایش دهند، می‌تواند به بهبود علائم بیماری‌های ایمنی پوستی کمک کند.

مهم است که برای تشخیص و درمان بیماری‌های ایمنی‌ای پوستی با پزشک متخصص پوست مشورت کنید.

6. بیماری‌های ژنتیکی پوستی:

این نوع بیماری‌ها به دلیل وجود اختلال در ژن‌های مورد نیاز برای ساختار پوست ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث تغییر شکل پوست، ناهنجاری‌های پوستی و یا علایم دیگری شود. نمونه‌هایی از این نوع بیماری‌ها شامل بیماری پروانه‌ای (اپیدرمولیز بولوز)، ایپیدرمولیز نوروتیکا و ایکتیوز و… هستند.

به طور کلی، تشخیص و درمان بیماری‌های پوستی به دقت و تخصص نیاز دارد. برای تشخیص دقیق بیماری‌های پوستی، ممکن است نیاز به بررسی پوست توسط پزشک متخصص پوست باشد. همچنین، درمان بیماری‌های پوستی بسته به نوع بیماری و شدت آن، ممکن است شامل استفاده از داروهای موضعی و یا سیستمیک، روش‌های جراحی و یا روش‌های دیگری باشد.

علل و عوامل خطر:

بیماری‌های ژنتیکی پوستی به دلیل تغییرات در ژن‌های مربوط به ساخت پروتئین‌های پوستی رخ می‌دهند. ژنتیک و ارثی بودن بیماری، یکی از عوامل خطر بالقوه است. همچنین، برخی عوامل مانندعدم بهداشت و محیط زیست آلوده ممکن است نقش مهمی در ایجاد و تشدید بیماری‌های ژنتیکی پوستی داشته باشند.

علائم و نشانه‌ها:

علائم و نشانه‌های بیماری‌های ژنتیکی پوست می‌تواند بسته به نوع بیماری متفاوت باشد. برخی از علائم شایع این بیماری‌ها عبارتند از:

پوست خشک، ترک خورده و خارش‌آور در ایکتیوزیس.

تشکیل حباب بزرگ در پوست و مخاط دهان و گلو در اپیدرمولیزیس بلیستیک.

انواع شایع بیماری‌های ژنتیکی پوستی:

ایکتیوزیس: بیماری‌ای است که باعث تشکیل پوست خشک، خارش‌آور و ریزشی می‌شود.

اپیدرمولیزیس بلیستیک: بیماری‌ است که با تشکیل حباب‌های بزرگ در پوست و مخاط دهان و گلو همراه است.

روش‌های درمان:

درمان بیماری‌های ژنتیکی پوستی معمولاً شامل مداخلات پزشکی و پشتیبانی از بیمار است. برخی از روش‌های درمان شامل موارد زیر است:

مصرف داروهای ضد التهاب و ضد حساسیت برای کاهش التهاب و خارش مرتبط با بیماری.

استفاده از مرطوب کننده پوست برای کاهش پوست خشک و ترک‌خورده.

استفاده از پوشش‌های محافظ برای جلوگیری از خطر عفونت و آسیب بیشتر به پوست.

درمان جراحی در برخی از موارد شدید بیماری‌های ژنتیکی پوستی، به‌خصوص اگر حباب‌ها بسیار بزرگ و دردناک باشند.

همچنین، باید توجه شود که هیچ درمانی کامل برای بیماری‌های ژنتیکی پوستی وجود ندارد و درمان معمولاً برای کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار است.

سرطان پوست

بیماری سرطان پوست یک بیماری شایع است که در نتیجه آسیب به سلول‌های پوستی ناشی از تابش فرابنفش (UV) از آفتاب یا تانینگ بدن اتفاق می‌افتد. این بیماری می‌تواند در هر قسمتی از بدن رخ دهد، اما بیشتر در قسمت‌هایی از بدن که بیشتر در تماس با نور خورشید هستند، مانند صورت، گردن، دست‌ها و پاها رخ می‌دهد.

علل و عوامل خطر:

بیشترین علت بروز سرطان پوست، تابش فرابنفش از آفتاب یا تانینگ بدن است. به علاوه، عوامل دیگری نیز می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند، از جمله: سابقه سوختگی‌های آفتاب، پوست روشن، ضعف سیستم ایمنی، تماس با مواد شیمیایی، تاریخچه سابقه بیماری سرطان پوست در خانواده و…

انواع سرطان پوست:

سرطان پوست از سه نوع اصلی تشکیل شده است: سرطان سلول‌های پایه ای، سرطان سلول‌های squamous و ملانوما. سرطان سلول‌های پایه‌ای پوست، شایع‌ترین نوع سرطان پوست است و حدود ۸۰ درصد از کل موارد را تشکیل می‌دهد. این نوع سرطان معمولاً به صورت یک ضایعه کوچک، سخت و درخشان روی پوست ظاهر می‌شود. سرطان سلول‌های پوششی، دومین شایع‌ترین نوع سرطان پوست را تشکیل می‌دهد و حدود ۱۶ درصد از کل موارد را تشکیل می‌دهد. این نوع سرطان معمولاً به صورت یک ضایعه سخت، قرمز و مقوس روی پوست ظاهر می‌شود. ملانوما، کمترین اما خطرناک‌ترین نوع سرطان پوست است و حدود ۴ درصد از کل موارد را تشکیل می‌دهد. این نوع سرطان معمولاً به صورت یک مول جدید، غیرعادی یا تغییر شکل مول قبلی روی پوست ظاهر می‌شود.

علایم و نشانه‌ها:

علایم سرطان پوست بسته به نوع آن متفاوت است. علایم شایع سرطان پوست عبارتند از:

ظهور ضایعات شبیه زخم یا جوش روی پوست

خارش، درد یا حساسیتی روی پوست

روش‌های درمان:

درمان سرطان پوست بسته به نوع، مرحله و محل بروز بیماری متفاوت است. درمان‌های مختلفی برای سرطان پوست وجود دارد، از جمله:

جراحی: برای برداشتن ضایعات، تومورها و سلول‌های سرطانی

رادیوتراپی: استفاده از پرتوهای قوی برای کاهش سلول‌های سرطانی

شیمی درمانی: استفاده از داروهای شیمی درمانی برای کاهش و تخریب سلول‌های سرطانی

درمان‌های جدیدتر: مانند درمان‌های هدفمند، درمان‌های ایمنی و درمان‌های ترکیبی

 برای جلوگیری از بروز سرطان پوست، بهتر است از تمامی وسایل محافظتی مانند کلاه، عینک آفتابی و استفاده از کرم ضدآفتاب استفاده کرد.

پیشگیری و مدیریت بیماری های پوستی

پیشگیری و مدیریت بیماری‌های پوستی بسیار مهم است و می‌تواند به حفظ سلامتی و رفاه عمومی کمک کند. در ادامه به چند روش برای جلوگیری از بروز بیماری‌های پوستی و مدیریت علائم آن‌ها پرداخته شده است:

 روش‌های پیشگیری از بیماری‌های پوستی:

1. محافظت از پوست در برابر نور خورشید: استفاده از کرم ضدآفتاب با فاکتور حفاظتی SPF حداقل ۳۰، پوشیدن لباس‌های محافظ و جستجوی سایه در ساعت‌های پرتابش نور خورشید.
2. اجتناب از برنزه کردن بدن: تانینگ بدن تابش فرابنفش مضری را از خود منتشر می‌کند که خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد.
3. مصرف آب کافی: مصرف آب کافی برای حفظ رطوبت پوست بسیار مهم است.

تغییر سبک زندگی برای مدیریت علائم:

تغییر سبک زندگی و انجام فعالیت‌هایی مانند ورزش‌های سبک، خواب کافی، تغذیه سالم و استرس کمک به بهبود وضعیت پوست می‌کند. علاوه بر این، در صورت بروز علائم بیماری پوستی مانند خارش، التهاب، قرمزی و غیره، می‌توانید با تجویز پزشک، از داروها و کرم‌های پوستی استفاده کنید.

اهمیت مراجعه به پزشک:

در صورت بروز علائم نگران کننده بر روی پوست مانند تغییر شکل مول، ظهور ضایعات شبیه زخم یا جوش روی پوست، درمان به موقع باعث جلوگیری از بروز بیماری‌های پوستی خطرناک مانند سرطان پوست می‌شود. به همین دلیل، مراجعه به پزشک متخصص پوست بسیار مهم است و هرچه زودتر باید اقدام به مراجعه به پزشک کرد.

در نتیجه، پیشگیری و مدیریت بیماری‌های پوستی جهت حفظ سلامتی و رفاه عمومی بسیار حائز اهمیت است. برخی از نکات کلیدی در این زمینه عبارتند از: محافظت از پوست در برابر نور خورشید، اجتناب از تانینگ بدن، مصرف آب کافی، ایجاد تغییرات در سبک زندگی جهت مدیریت علائم بیماری‌های پوستی، و در صورت نیاز مراجعه به پزشک.

با پیگیری این نکات، می‌توانید خطر بروز بیماری‌های پوستی را کاهش دهید و علائمی که ممکن است بروز کنند را مدیریت کنید. حفظ سلامتی پوست شما بسیار مهم است و در صورت مشاهده تغییرات نگران کننده و یا علائم بیماری‌های پوستی، باید به سرعت به پزشک متخصص مراجعه کنید.

 

دکتر امیرحسین گیتی نورد