داروهای اختلال نعوظ؛ داروهای مردانه، راه نجات از آلزایمر

اختلال نعوظ یا «اختلال نعوظ جنسی مردان» وضعیتی است که هنگام ارتباط جنسی، فرد قادر به ثابت نگه‌داشتن اندام جنسی خود نبوده و در آن حالت نعوظ اتفاق نمی‌افتد. این اختلال ممکن است به‌علت مشکلات فیزیکی یا روحی ایجاد شود و بر توانایی فرد برای اجرای روابط جنسی پایدار تأثیر گذاشته و موجب استرس و نگرانی شود.

این اختلال در مردان در هر سن و مرحله‌ای از زندگی امکان دارد، رخ دهد. در نتیجه، برای ارزیابی بهتر و درمان نیاز است که توسط متخصصان حوزه سکس‌تراپی، جنسیت‌شناسی یا اورولوژی معاینه انجام شود. در همین راستا برای درمان اختلال نعوظ، معمولاً از داروهایی به‌عنوان موارد درمانی استفاده می‌شود که این داروها اغلب به‌عنوان «داروهای دیس‌فانکشنال اِرِکشن» یا «داروهای ویاگرا-لایک» شناخته می‌شوند.

داروهای درمانی اختلال نعوظ؛ اختلالی که تنها در مردان رخ می‌دهد

برخی از داروهای شناخته‌شده که برای درمان اختلال نعوظ مورد استفاده قرار می‌گیرند، عبارتند از:

• سیلدنافیل (Viagra): یکی از معروف‌ترین داروهای درمان اختلال نعوظ است که برای افزایش جریان خون به قسمت‌های خاص از بدن مرتبط با عمل جنسی استفاده می‌شود.
• تادالافیل (Cialis): یک داروی دیگر که به همان منظور مانند سیلدنافیل استفاده می‌شود و به بهبود عملکرد جنسی کمک می‌کند.
• واردنافیل (Levitra): دارویی که ماهیچه‌های موجود در دیواره‌های رگ‌ها را گشاد می‌کند و باعث افزایش جریان خون به قسمت‌های مربوط به اندام جنسی از بدن می‌شود.

این داروها در اکثر داروخانه‌ها وجود دارند؛ البته توسط پزشکان تجویز می‌شوند و استفاده از هر یک وابسته به ویژگی‌ها و نیازهای هر فرد است. مهم است هرگز از هیچ دارویی بدون مشورت با پزشک استفاده نشود.

کاهش خطر ابتلا به آلزایمر؛ احتمال ضعیفی که شگفتی‌ساز شد

پس از ده‌ها سال جست‌وجوی دارو برای مبارزه با بیماری آلزایمر، یک نامزد که طبق پیش‌بینی‌ها شانس کمتری برای آن وجود داشت، تعجب همگان را برانگیخت. به گزارش نشریه گاردین، محققان دریافتند مردانی که ویاگرا و داروهای مشابه برایشان تجویز می‌شود، 18 درصد کمتر در معرض ابتلا به شایع‌ترین نوع زوال عقل قرار می‌گیرند.

این تأثیر در مردانی که بیشترین نسخه را داشتند، قوی‌تر بود؛ به‌طوری‌که دانشمندان دریافتند خطر ابتلا به آلزایمر در افرادی که 21 تا 50 نسخه از قرص‌های اختلال نعوظ را در طول مطالعه دریافت کرده بودند، 44 درصد کمتر بود.

دکتر روث برائر، نویسنده اصلی در دانشگاه کالج لندن، گفته است: "نمی‌توانیم بگوییم که داروها مسئول هستند؛ اما این به ما فرصتی برای فکرکردن در مورد چگونگی حرکت به‌سوی آینده می‌دهد. ما اکنون به یک کارآزمایی بالینی مناسب برای بررسی اثرات این داروها بر آلزایمر در زنان و مردان نیاز داریم."

بروئر و همکارانش سوابق پزشکی بیش از 260 هزار مرد را که به اختلال نعوظ مبتلا بودند را تجزیه و تحلیل کردند؛ اما هیچ مدرکی دال بر مشکلات حافظه یا تفکر وجود نداشت.

دارویی که یک شبه میلیارد دلاری شد

تخمین زده می‌شود که 55 میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می‌کنند که بیشتر آن‌ها به دلیل آلزایمر است. داروهای مصرفی جدید این افراد که پروتئین‌های ناهنجار را از مغز پاک می‌کنند، نویدبخش کاهش سرعت این بیماری هستند؛ اما اثرات داروها به‌نظر می‌رسد کاملا مقطعی باشد.

از سویی دیگر، داروی معروف زودانزالی، ویاگرا در ابتدا برای درمان آنژین و فشار خون بالا ساخته شد. زمانی که یکی از محققان متوجه عوارضی جانبی آن در هنگام شب شد، این دارو را به یک قرص چند میلیارد دلاری برای اختلال نعوظ تبدیل کرد.

در واقع مهارکننده‌های PDE5 با شل‌کردن رگ‌ها و شریان‌ها کار می‌کنند و اجازه می‌دهند خون، آزادانه‌تر جریان یابد. مطالعات روی حیوانات نشان می‌دهند که این داروها جریان خون را در مغز بهبود می بخشند که ممکن است به محافظت در برابر آلزایمر کمک کنند. بررسی‌های بیشتر نشان داده‌اند که مهارکننده‌های PDE5 سطح ترکیبی به نام cGMP را افزایش می‌دهند که ممکن است به محافظت از سلول‌های مغز نیز کمک کند.

توضیحات احتمالی دیگری برای این یافته‌ها وجود دارد که در مجله Neurology منتشر شده است. از آنجایی که اطلاعات به‌طور قابل اعتماد در سوابق پزشکی ثبت نشده است، محققان نتوانستند سطوح متفاوتی از فعالیت بدنی و جنسی را در میان مردان توضیح دهند. برخی معتقدند، ممکن است فعال‌ترین مردان از نظر جسمی و جنسی که در معرض خطر کم ابتلا به آلزایمر بودند، بیشتر از ویاگرا یا قرص‌های مشابه استفاده کرده‌اند.

مطالعات قبلی در مورد ویاگرا و آلزایمر اثرات متناقضی را نشان داده است. در سال 2021، محققان در کلینیک کلیولند در اوهایو خطر ابتلا به آلزایمر را 69 درصد در میان مصرف‌کنندگان ویاگرا گزارش کرد؛ در حالی که مطالعه هاروارد در سال 2021 هیچ اثر محافظتی در بیماران مبتلا به فشار خون ریوی نشان نداد.

رابطه‌ای قرار گرفته در هاله‌ای از ابهام

دکتر لی مورسلین، رئیس تحقیقات آلزایمر تحقیقات بریتانیا، به پرهزینه‌بودن تولید داروهای بیماری آلزایمر اشاره کرده و گفته ممکن است سال‌ها طول بکشد تا مقدار مصرفی لازم برای سالمندان تهیه شود.

دکتر مدهاو تامبیستتی، محقق ارشد در مؤسسه ملی ایالات متحده در خصوص پیری افراد که مطالعه سال 2021 وی هیچ اثر محافظتی ویاگرا را نشان نداد، گفت: "همیشه خطر عوامل اندازه‌گیری وجود دارد، مانند کیفیت خواب افراد یا میزان کنترل دیابت آن‌ها که تولید نتایج نادرست را به همراه دارد."

او همچنین معقول‌بودن دارویی مانند سیلدنافیل را که فقط در صورت نیاز در بیماران مبتلا به اختلال نعوظ مورد استفاده قرار می گیرد و باعث تغییر روند بیماری مزمن و پیش‌رونده عصبی می‌شود را نیز زیر سوال برد.

وی افزود: "در حالی‌که مشخص است که سیلدنافیل از خون به مغز می‌رسد، آیا می‌توان سطوح آن در مغز را در غلظت‌های کافی در یک دوره زمانی ثابت، حفظ کرد که ممکن است برای تغییر مسیر بیماری آلزایمر لازم باشد؟

حال سوال مهم این است که این داروها که برای اختلال نعوظ استفاده می‌شوند آیا واقعا برای درمان آلزایمر موثر هستند یا یک حدس و گمان پزشکی است؟

نویسنده: میم 2 چشم