یکی از بیماری‌های چشمی شایع که با کهولت سن احتمال ابتلا به آن را افزایش می‌یابد، بیماری گلوکوم یا آب سیاه است. بیماری آب سیاه با تاثیری که روی عصب بینایی دارد، منجر به آسیب عصب و کاهش بینایی می‌شود. جالب است بدانید گلوکوم دومین عامل اصلی نابینایی در دنیا معرفی شده است. در هفته جهانی گلوکوم که توسط انجمن جهانی گلوکوم با همکاری بیماران مبتلا به گلوکوم تاسیس شد، فعالیت‌های گسترده‌ای به منظور آگاه سازی مردم درباره این بیماری صورت می‌پذیرد. این هفته یک ابتکار نوآورانه است که در ده سال اخیر مورد استقبال علاقه‌مندان به سلامت چشم قرار گرفته است.

در ادامه این مطلب قصد داریم بیماری آب سیاه، علائم، عوارض، راه درمان و دیگر موارد مربوط به این بیماری را به طور دقیق مورد بررسی قرار دهیم.

 

آب سیاه چشم یا گلوکوم

در بیماری آب سیاه عصب بینایی دچار آسیب می‌شود. انتقال اطلاعات بصری به چشم توسط عصب بینایی صورت می‌گیرد. یکی از دلایل اصلی بروز بیماری آب سیاه، ایجاد فشار غیر طبیعی درون چشم است. به مرور زمان این فشار ممکن است عصب بینایی را از بین ببرد و در نهایت منجر به از دست دادن بینایی یا کوری فرد خواهد شد. بیماری آب سیاه یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که سلامت چشم‌ها را به ویژه در سنین بالاتر را تهدید می‌کند، اما در صورتی که به موقع تشخیص داده شود، با انجام روش‌های درمانی موثر می‌توانید مانع از پیشرفت آن شوید.

علائم بالینی آب سیاه

بیماری آب سیاه یا گلوکوم انواع مختلفی دارد که شایع‌ترین آن‌ گلوکوم اولیه زاویه باز است. مهم‌ترین علائم این نوع گلوکوم از بین رفتن تدریجی بینایی است. در این بیماری نقاط کوری در زاویه دید فرد پیدا می‌شود. همچنین ممکن است زاویه دید هر دو چشم مستقیم شود. در مراحل پیشرفته‌تر زاویه دید فرد تونل مانند است. برخی دیگر از علائم این بیماری عبارت‌اند از:

درد چشم شدید و آزار دهنده

سر درد شدید

استفراغ

حالت تهوع

تاری دید ناگهانی

قرمزی چشم

دیده‌شدن حلقه‌های رنگی در اطراف چراغ‌ها

اختلالات دید به طور ناگهانی

 

علائم ظاهری آب سیاه

در بیماری آب سیاه بیشتر علائم در بینایی فرد ایجاد می‌شوند و بیمار متوجه تغییرات به وجود آمده در بینایی خواهد شد؛ اما گاهی هم ممکن است علائم بیماری به صورت ظاهری بروز پیدا کند که از جمله این علائم می‌توان به ایجاد حلقه‌هایی در اطراف چشم و قرمزی چشم اشاره کرد.

علائم آب سیاه مادرزادی

متاسفانه بیماری گلوکوم یکی از بیماری‌های نادر بینایی است و احتمال اینکه فرد به صورت مادرزادی هم به آن دچار شود وجود دارد. تشخیص این بیماری ژنتیکی کار دشواری است. علت اصلی بروز این بیماری به صورت مادرزادی مشکلات موجود در ژن نوزاد است. این مشکلات ژنتیکی سبب ایجاد فشار درون چشم شده و در نهایت عصب بینایی آسیب می‌بیند. لازم به ذکر است این ناهنجاری علاوه بر مشکلات بینایی، ساختار چشم را هم دچار مشکل می‌کند.

درمان بیماری آب سیاه با مراجعه به چشم پزشک

 در صورتی که علائمی از بیماری گلوکوم یا آب سیاه در خودتان یا اطرافیان‌تان مشاهده شد، اولید اقدام مراجعه به چشم پزشک است. متخصص در اولین وحله چشمان شما را معاینه می‌کند و میزان پیشرفت بیماری و علائم آن تشخیص داده می‌شود. در صورت امکان درمان، مراحل درمان آغاز یا از پیشرفت بیماری جلوگیری خواهد شد.

دلایل ایجاد بیماری گلوکوم

در قسمت پشتی چشم مایعی به نام زلالیه ساخته شده و که در قسمت جلویی چشم قرار می‌گیرد. مجاری که در قرنیه و عنبیه چشم قرار دارند، راهی برای خروج این ماده از چشم هستند. در صورتی که این مجراها مسدود شوند یا به تنگی دچار شوند، میزان فشار طبیعی چشم بیشتر خواهد شد. این فشار منجر به صدمه عصب بینایی خواهد شد. افزایش آسیب دیدگی عصب، میزان بینایی شما را به تدریج کاهش می‌دهد. البته گاهی ممکن است افزایش فشار درون چشم بنا به دلالیل ناشناخته دیگری رخ دهد. با این وجود بسیاری از پزشکان دلایل زیر را از عوامل اصلی افزایش فشار چشم می‌دانند:

ترشحات درون چشم مسدود یا محصور شوند

استفاده از برخی داروهای خاص مانند کورتیکواستروئیدها

نبود یا کاهش میزان جریان خون در عصب بینایی

مشکلات شدید دوربینی و نزدیک بینی چشم

فشار خون بالا یا افزایش میزان آن

 

عوامل تاثیرگذار در ابتلا به بیماری گلوکوم

همانطور که قبلا به آن اشاره شد، آب سیاه دومین عامل اصلی نابینایی در دنیا است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته برخی از عوامل خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

افزایش سن

بر اساس آمار بخش زیادی از افرادی که به بیماری آب سیاه مبتلا می‌شوند در رده سنی بالای 60 سال قرار دارند. با هشدار صادر شده موسسه ملی چشم، مبنی بر افزایش ساله میزان ابتلا به بیماری آب سیاه، بهتر است پیشگیری‌های لازم را در خصوص این بیماری انجام دهید. احتمال ابتلا به این بیماری در نژادهای آمریکایی_آفریقایی بیشتر بوده و خطر ابتلا به این بیماری تا سن 40 سالگی در آن‌ها کاهش داشته است.

نژاد

یکی دیگر از عواملی که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد، نژاد و ژنتیک فرد است. آفریقایی‌ها و آفریقایی_آمریکایی‌ها در مقایسه با نژاد قفقازی بیشتر به این بیماری دچار می‌شوند. همچنین نژادهای آسیایی بیشتر در معرض ابتلا به آب سیاه زاویه بسته هستند، نژادهای ژاپنی هم معمولا به آب سیاه ناشی از فشار طبیعی مبتلا می‌شوند.

مشکلات چشم

نازکی قرنیه و التهاب مزن چشم را جدی بگیرید! این مواد ممکن است سبب افزایش فشار در چشم و در نهایت باعث ایجاد آب سیاه شوند. تروما یا به عبارت دیگر آسیب جسمی به چشم مانند ضربه به چشم، ممکن است سبب افزایش فشار شود.

سابقه خانوادگی

گاهی ممکن است آب سیاه در اثر عوامل وراثتی ایجاد شود. اگر در بین اطرافیان‌تان کسی مانند مادربزرگ یا پدربزرگ به آب سیاه زاویه باز دچار شده است، احتمالا زمینه ایجاد این بیماری در شما هم وجود دارد.

بیماری‌

افرادی که به بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا و دیابت مبتلا هستند، بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به بیماری گلوکوم قرار دارند.

مصرف برخی داروها

افرادی که مدت زمان زیادی از داروهای کورتیکواستروئیدها استفاده می‌کنند، خطر ابتلا به بیماری آب سیاه در آن‌ها بیشتر است.

تشخیص بیماری آب سیاه

روش‌های مختلفی برای تشخیص این بیماری وجود دارد که در ادامه چند مورد از معمول‌ترین آن‌ها را معرفی کرده‌ایم:

تست فشار داخل چشمی یکی از روش‌های رایج تشخیص این بیماری است. در این روش فشار داخل چشم از طریق تونومتری اندازه‌گیری می‌شود.

روش دیگر Gonioscopy است. در این روش زاویه بین شبکیه و قرنیه اندازه‌‌گیری می‌شود.

استفاده از تست‌های بینایی سنجی

مورد بررسی قرار دادن اعصاب بینایی و ارزیابی نتایج بررسی حاصل از آن

در صورتی که هرکدام از این تست‌ها دچار مشکل شوند، می‌بایست آن‌ها را بررسی کرد تا نتیجه صحیح حاصل شود.

 

درمان گلوکوم

درمان این بیماری با هدف کاهش دادن میزان فشار طبیعی درون چشم و جلوگیری از از بین رفتن بیش از اندازه بینایی انجام می‌پذیرد. عموما پزشک متخصص در شروع مراحل درمان قطره‌های چشمی تجویز می‌کند. در صورتی که مصرف قطره‌های چشمی تاثیری در بهبود بیمار نداشته و نتواند روند بیماری را متوقف کند، از یکی از روش‌های زیر استفاده می‌شود:

 

استفاده از دارو برای درمان گلوکوم

این روزها محققان و دانشمندان داروهای زیادی را برای کاهش فشار درون چشم تولید کرده‌اند. عموما داروهای بیماری آب سیاه به صورت قرص یا قطره چشمی در دسترس بیمار قرار می‌گیرند. با این وجود قطره‌های چشمی در مقایسه با قرص، بیشتر تجویز می‌شوند. همچنین ممکن است پزشک متخصص شما تجویزی از هر دو این داروها را برای شما مناسب ببیند.

درمان قطعی آب سیاه با عمل جراحی

در صورتی که مسدود شدن یا تنگی مجاری چشم عامل افزایش فشار طبیعی درون چشم تشخیص داده شود، پزشک متخصص از عمل جراحی و لیزر برای درمان این عارضه استفاده می‌کند. این عمل با هدف از بین بردن بافت‌هایی که سبب افزایش مایع می‌شوند یا ایجاد یک راه خروج برای مایعات جمع شده انجام می‌شود.

لازم به ذکر است آب سیاه زاویه بسته درمان متفاوتی از انواع دیگر این بیماری دارد. این نوع آب سیاه یک بیماری اورژانسی است که بلافاصله باید فشار داخل چشم را کاهش داد. به این منظور از داروها استفاده می‌شود، اما این امکان وجود دارد مصرف دارو موثر واقع نشود. در این صورت باید روش دیگری به نام روش لیزری که در آن محیطی از عنبیه برش داده می‌شود، به کار گرفته شود. در پی لیزر حفره‌های کوچکی در عنبیه ایجاد می‌شود که حرکات مایع را افزایش می‌دهد.

عوارض پس از عمل آب سیاه

عمل جراحی گلوکوم چشم، جراحی خطرناکی نیست و نگرانی خاصی را به دنبال ندارد. اما این عمل هم مانند بسیاری از عمل‌های جراحی ممکن است با برخی عوارضی جانبی همواره شود. به عنوان مثال درد و قرمزی چشم یکی از عوارض عمل گلوکوم است. این عارضه با گذشت چند روز از بین خواهد رفت، اما در مواردی ممکن است عوارض خطرناکی برای بیمار ایجاد شود که از جمله آن‌ها می‌توان به آب مروارید یا کاتاراکت اشاره کرد.

انواع گلوکوم یا آب سیاه

بیماری آب سیاه انواع مختلفی دارد که به طور کلی در 5 دسته‌ تقسیم‌بندی شده است. در ادامه هر کدام از این دسته‌ها را به طور جداگانه معرفی کرده‌ایم:

آب سیاه زاویه باز یا مزمن

تنها علامت این بیماری کاهش تدریجی قدرت بینایی است. روند از بین رفتن بیماری در این نوع آب سیاه به قدری کند است که فرد بسیار دیر متوجه آن‌ خواهد شد. این موضوع آسیب جبران‌ناپذیری را به بینایی فرد وارد می‌کند. موسسه ملی چشم، آب سیاه زاویه دار را شایع‌ترین نو گلوکوم اعلام کرده است.

آب سیاه زاویه بسته یا حاد

در صورتی که به طور ناگهانی جریان مایع زلالیه مسدود شود، ساخت سریع این ماده همچنان انجام می‌شود و این موضوع افزایش بسیار زیاد فشار زلالیه داخل چشم را به دنبال دارد. فشار ناشی از افزایش مایع بسیار دردناک است.

آب سیاه مادرزادی

برخی از کودکان ممکن است تخلیه طبیعی مایعات درون چشم‌هایشان به دلیل نقایص مادرزادی که در زاویه چشم‌ آن‌ها وجود دارد، دچار مشکل شود. حساسیت به نور، کدورت سفیدی چشم و آبریزش بیش از حد چشم از علائم آب سیاه مادرزادی هستند. احتمال ایجاد شدن در خانوداه و به ارث رسیدن آب سیاه مادرزادی وجود دارد. 

آب سیاه ثانویه

آب مروارید، تومورهای چشم و دیگر مشکلات چشم ممکن است سبب بروز آب سیاه ثانویه شود. جراحی چشم هم از دیگر عواملی است که به ندرت ممکن است سبب بروز آب سیاه چشم شود. مصرف داروهای کورتیکواستروئیدها هم می‌تواند یک عامل ایجاد این بیماری محسوب شود.

آب سیاه با فشار طبیعی

در این نوع گلوکوم چشم، عصب بینایی بدون اینکه تحت افزایش فشار طبیعی قرار بگیرد، دچار مشکل می‌شود. دلایل ایجاد این عارضه تاکنون ناشناخته مانده است. با این حال برخی از متخصصان کاهش جریان یافتن خون به عصب بینایی و حساسیت شدید را از عوامل ایجاد این عارضه می‌دانند.

عوارض آب سیاه

بیماری آب سیاه قدرت بینایی فرد را به طور چشم‌گیری تحت تاثیر قرار داده و آن را کاهش می‌دهد. علاوه‌بر این مورد فرد ممکن است در حین یا بعد از انجام جراحی‌های چشم، در معرض خطراطی قرار گیرد. به عنوان مثال این امکان وجود دارد که در جریان پیوند قرنیه، این عضو با گلوکوم پس زده شود.

 

پیشگیری از گلوکوم

متاسفانه روشی برای پیشگیری از گلوکوم یا آب سیاه وجود ندارد، اما درمان به موقع این بیماری، از بروز عوارض خطرناک آن جلوگیری می‌کند. معاینات سالانه‌ی چشم، روش مناسبی برای تشخیص به موقع این بیماری است. پزشک متخصص با انجام این معاینات به راحتی قادر خواهد بود علائم آب سیاه را تشخیص دهد و اقدامات لازم برای درمان و جلوگیری از پیشرفت بیماری را انجام دهد.

گلوکوم یا آب سیاه یکی از بیماری‌های چشمی است که باعث آسیب به عصب بینایی و کاهش تدریجی بینایی ‌می‌شود. این بیماری  انواع مختلفی دارد و شایع‌ترین آن گلوکوم زاویه باز یا مزمن است. علت اصلی این بیماری افزایش فشار داخل چشم است که ممکن است به دلایل مختلفی از جمله مسدود شدن ترشحات، مصرف برخی داروها، مشکلات ژنتیکی، نژاد، سن و بیماری‌های دیگر ایجاد شود. تشخیص این بیماری با انجام تست‌های مختلف مانند اندازه‌گیری فشار چشم، بررسی زاویه قرنیه و شبکیه، ارزیابی عصب بینایی و بینایی سنجی صورت می‌گیرد. درمان این بیماری با هدف کاهش فشار چشم و جلوگیری از پیشرفت آسیب به عصب بینایی انجام می‌شود. روش‌های مختلفی برای درمان این بیماری وجود دارد که شامل مصرف داروهای قرصی یا قطرهای، انجام عمل جراحی یا لیزری و انجام رژیم غذایی و فعالیت بدنی مناسب است.

 

هفته جهانی گلوکوم (آب سیاه)

یکی از بیماری‌های چشمی شایع که با کهولت سن احتمال ابتلا به آن را افزایش می‌یابد، بیماری گلوکوم یا آب سیاه است. بیماری آب سیاه با تاثیری که روی عصب بینایی دارد، منجر به آسیب عصب و کاهش بینایی می‌شود. جالب است بدانید گلوکوم دومین عامل اصلی نابینایی در دنیا معرفی شده است. در هفته جهانی گلوکوم که توسط انجمن جهانی گلوکوم با همکاری بیماران مبتلا به گلوکوم تاسیس شد، فعالیت‌های گسترده‌ای به منظور آگاه سازی مردم درباره این بیماری صورت می‌پذیرد. این هفته یک ابتکار نوآورانه است که در ده سال اخیر مورد استقبال علاقه‌مندان به سلامت چشم قرار گرفته است.

در ادامه این مطلب قصد داریم بیماری آب سیاه، علائم، عوارض، راه درمان و دیگر موارد مربوط به این بیماری را به طور دقیق مورد بررسی قرار دهیم.

 

آب سیاه چشم یا گلوکوم

در بیماری آب سیاه عصب بینایی دچار آسیب می‌شود. انتقال اطلاعات بصری به چشم توسط عصب بینایی صورت می‌گیرد. یکی از دلایل اصلی بروز بیماری آب سیاه، ایجاد فشار غیر طبیعی درون چشم است. به مرور زمان این فشار ممکن است عصب بینایی را از بین ببرد و در نهایت منجر به از دست دادن بینایی یا کوری فرد خواهد شد. بیماری آب سیاه یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که سلامت چشم‌ها را به ویژه در سنین بالاتر را تهدید می‌کند، اما در صورتی که به موقع تشخیص داده شود، با انجام روش‌های درمانی موثر می‌توانید مانع از پیشرفت آن شوید.

 

علائم بالینی آب سیاه

بیماری آب سیاه یا گلوکوم انواع مختلفی دارد که شایع‌ترین آن‌ گلوکوم اولیه زاویه باز است. مهم‌ترین علائم این نوع گلوکوم از بین رفتن تدریجی بینایی است. در این بیماری نقاط کوری در زاویه دید فرد پیدا می‌شود. همچنین ممکن است زاویه دید هر دو چشم مستقیم شود. در مراحل پیشرفته‌تر زاویه دید فرد تونل مانند است. برخی دیگر از علائم این بیماری عبارت‌اند از:

درد چشم شدید و آزار دهنده

سر درد شدید

استفراغ

حالت تهوع

تاری دید ناگهانی

قرمزی چشم

دیده‌شدن حلقه‌های رنگی در اطراف چراغ‌ها

اختلالات دید به طور ناگهانی

 

علائم ظاهری آب سیاه

در بیماری آب سیاه بیشتر علائم در بینایی فرد ایجاد می‌شوند و بیمار متوجه تغییرات به وجود آمده در بینایی خواهد شد؛ اما گاهی هم ممکن است علائم بیماری به صورت ظاهری بروز پیدا کند که از جمله این علائم می‌توان به ایجاد حلقه‌هایی در اطراف چشم و قرمزی چشم اشاره کرد.

علائم آب سیاه مادرزادی

متاسفانه بیماری گلوکوم یکی از بیماری‌های نادر بینایی است و احتمال اینکه فرد به صورت مادرزادی هم به آن دچار شود وجود دارد. تشخیص این بیماری ژنتیکی کار دشواری است. علت اصلی بروز این بیماری به صورت مادرزادی مشکلات موجود در ژن نوزاد است. این مشکلات ژنتیکی سبب ایجاد فشار درون چشم شده و در نهایت عصب بینایی آسیب می‌بیند. لازم به ذکر است این ناهنجاری علاوه بر مشکلات بینایی، ساختار چشم را هم دچار مشکل می‌کند.

درمان بیماری آب سیاه با مراجعه به چشم پزشک

 در صورتی که علائمی از بیماری گلوکوم یا آب سیاه در خودتان یا اطرافیان‌تان مشاهده شد، اولید اقدام مراجعه به چشم پزشک است. متخصص در اولین وحله چشمان شما را معاینه می‌کند و میزان پیشرفت بیماری و علائم آن تشخیص داده می‌شود. در صورت امکان درمان، مراحل درمان آغاز یا از پیشرفت بیماری جلوگیری خواهد شد.

 

دلایل ایجاد بیماری گلوکوم

در قسمت پشتی چشم مایعی به نام زلالیه ساخته شده و که در قسمت جلویی چشم قرار می‌گیرد. مجاری که در قرنیه و عنبیه چشم قرار دارند، راهی برای خروج این ماده از چشم هستند. در صورتی که این مجراها مسدود شوند یا به تنگی دچار شوند، میزان فشار طبیعی چشم بیشتر خواهد شد. این فشار منجر به صدمه عصب بینایی خواهد شد. افزایش آسیب دیدگی عصب، میزان بینایی شما را به تدریج کاهش می‌دهد. البته گاهی ممکن است افزایش فشار درون چشم بنا به دلالیل ناشناخته دیگری رخ دهد. با این وجود بسیاری از پزشکان دلایل زیر را از عوامل اصلی افزایش فشار چشم می‌دانند:

ترشحات درون چشم مسدود یا محصور شوند

استفاده از برخی داروهای خاص مانند کورتیکواستروئیدها

نبود یا کاهش میزان جریان خون در عصب بینایی

مشکلات شدید دوربینی و نزدیک بینی چشم

فشار خون بالا یا افزایش میزان آن

 

عوامل تاثیرگذار در ابتلا به بیماری گلوکوم

همانطور که قبلا به آن اشاره شد، آب سیاه دومین عامل اصلی نابینایی در دنیا است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته برخی از عوامل خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

افزایش سن

بر اساس آمار بخش زیادی از افرادی که به بیماری آب سیاه مبتلا می‌شوند در رده سنی بالای 60 سال قرار دارند. با هشدار صادر شده موسسه ملی چشم، مبنی بر افزایش ساله میزان ابتلا به بیماری آب سیاه، بهتر است پیشگیری‌های لازم را در خصوص این بیماری انجام دهید. احتمال ابتلا به این بیماری در نژادهای آمریکایی_آفریقایی بیشتر بوده و خطر ابتلا به این بیماری تا سن 40 سالگی در آن‌ها کاهش داشته است.

نژاد

یکی دیگر از عواملی که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد، نژاد و ژنتیک فرد است. آفریقایی‌ها و آفریقایی_آمریکایی‌ها در مقایسه با نژاد قفقازی بیشتر به این بیماری دچار می‌شوند. همچنین نژادهای آسیایی بیشتر در معرض ابتلا به آب سیاه زاویه بسته هستند، نژادهای ژاپنی هم معمولا به آب سیاه ناشی از فشار طبیعی مبتلا می‌شوند.

مشکلات چشم

نازکی قرنیه و التهاب مزن چشم را جدی بگیرید! این مواد ممکن است سبب افزایش فشار در چشم و در نهایت باعث ایجاد آب سیاه شوند. تروما یا به عبارت دیگر آسیب جسمی به چشم مانند ضربه به چشم، ممکن است سبب افزایش فشار شود.

سابقه خانوادگی

گاهی ممکن است آب سیاه در اثر عوامل وراثتی ایجاد شود. اگر در بین اطرافیان‌تان کسی مانند مادربزرگ یا پدربزرگ به آب سیاه زاویه باز دچار شده است، احتمالا زمینه ایجاد این بیماری در شما هم وجود دارد.

بیماری‌

افرادی که به بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا و دیابت مبتلا هستند، بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به بیماری گلوکوم قرار دارند.

مصرف برخی داروها

افرادی که مدت زمان زیادی از داروهای کورتیکواستروئیدها استفاده می‌کنند، خطر ابتلا به بیماری آب سیاه در آن‌ها بیشتر است.

 

تشخیص بیماری آب سیاه

روش‌های مختلفی برای تشخیص این بیماری وجود دارد که در ادامه چند مورد از معمول‌ترین آن‌ها را معرفی کرده‌ایم:

تست فشار داخل چشمی یکی از روش‌های رایج تشخیص این بیماری است. در این روش فشار داخل چشم از طریق تونومتری اندازه‌گیری می‌شود.

روش دیگر Gonioscopy است. در این روش زاویه بین شبکیه و قرنیه اندازه‌‌گیری می‌شود.

استفاده از تست‌های بینایی سنجی

مورد بررسی قرار دادن اعصاب بینایی و ارزیابی نتایج بررسی حاصل از آن

در صورتی که هرکدام از این تست‌ها دچار مشکل شوند، می‌بایست آن‌ها را بررسی کرد تا نتیجه صحیح حاصل شود.

 

درمان گلوکوم

درمان این بیماری با هدف کاهش دادن میزان فشار طبیعی درون چشم و جلوگیری از از بین رفتن بیش از اندازه بینایی انجام می‌پذیرد. عموما پزشک متخصص در شروع مراحل درمان قطره‌های چشمی تجویز می‌کند. در صورتی که مصرف قطره‌های چشمی تاثیری در بهبود بیمار نداشته و نتواند روند بیماری را متوقف کند، از یکی از روش‌های زیر استفاده می‌شود:

 

استفاده از دارو برای درمان گلوکوم

این روزها محققان و دانشمندان داروهای زیادی را برای کاهش فشار درون چشم تولید کرده‌اند. عموما داروهای بیماری آب سیاه به صورت قرص یا قطره چشمی در دسترس بیمار قرار می‌گیرند. با این وجود قطره‌های چشمی در مقایسه با قرص، بیشتر تجویز می‌شوند. همچنین ممکن است پزشک متخصص شما تجویزی از هر دو این داروها را برای شما مناسب ببیند.

 

درمان قطعی آب سیاه با عمل جراحی

در صورتی که مسدود شدن یا تنگی مجاری چشم عامل افزایش فشار طبیعی درون چشم تشخیص داده شود، پزشک متخصص از عمل جراحی و لیزر برای درمان این عارضه استفاده می‌کند. این عمل با هدف از بین بردن بافت‌هایی که سبب افزایش مایع می‌شوند یا ایجاد یک راه خروج برای مایعات جمع شده انجام می‌شود.

لازم به ذکر است آب سیاه زاویه بسته درمان متفاوتی از انواع دیگر این بیماری دارد. این نوع آب سیاه یک بیماری اورژانسی است که بلافاصله باید فشار داخل چشم را کاهش داد. به این منظور از داروها استفاده می‌شود، اما این امکان وجود دارد مصرف دارو موثر واقع نشود. در این صورت باید روش دیگری به نام روش لیزری که در آن محیطی از عنبیه برش داده می‌شود، به کار گرفته شود. در پی لیزر حفره‌های کوچکی در عنبیه ایجاد می‌شود که حرکات مایع را افزایش می‌دهد.

 

عوارض پس از عمل آب سیاه

عمل جراحی گلوکوم چشم، جراحی خطرناکی نیست و نگرانی خاصی را به دنبال ندارد. اما این عمل هم مانند بسیاری از عمل‌های جراحی ممکن است با برخی عوارضی جانبی همواره شود. به عنوان مثال درد و قرمزی چشم یکی از عوارض عمل گلوکوم است. این عارضه با گذشت چند روز از بین خواهد رفت، اما در مواردی ممکن است عوارض خطرناکی برای بیمار ایجاد شود که از جمله آن‌ها می‌توان به آب مروارید یا کاتاراکت اشاره کرد.

 

انواع گلوکوم یا آب سیاه

بیماری آب سیاه انواع مختلفی دارد که به طور کلی در 5 دسته‌ تقسیم‌بندی شده است. در ادامه هر کدام از این دسته‌ها را به طور جداگانه معرفی کرده‌ایم:

آب سیاه زاویه باز یا مزمن

تنها علامت این بیماری کاهش تدریجی قدرت بینایی است. روند از بین رفتن بیماری در این نوع آب سیاه به قدری کند است که فرد بسیار دیر متوجه آن‌ خواهد شد. این موضوع آسیب جبران‌ناپذیری را به بینایی فرد وارد می‌کند. موسسه ملی چشم، آب سیاه زاویه دار را شایع‌ترین نو گلوکوم اعلام کرده است.

آب سیاه زاویه بسته یا حاد

در صورتی که به طور ناگهانی جریان مایع زلالیه مسدود شود، ساخت سریع این ماده همچنان انجام می‌شود و این موضوع افزایش بسیار زیاد فشار زلالیه داخل چشم را به دنبال دارد. فشار ناشی از افزایش مایع بسیار دردناک است.

آب سیاه مادرزادی

برخی از کودکان ممکن است تخلیه طبیعی مایعات درون چشم‌هایشان به دلیل نقایص مادرزادی که در زاویه چشم‌ آن‌ها وجود دارد، دچار مشکل شود. حساسیت به نور، کدورت سفیدی چشم و آبریزش بیش از حد چشم از علائم آب سیاه مادرزادی هستند. احتمال ایجاد شدن در خانوداه و به ارث رسیدن آب سیاه مادرزادی وجود دارد. 

آب سیاه ثانویه

آب مروارید، تومورهای چشم و دیگر مشکلات چشم ممکن است سبب بروز آب سیاه ثانویه شود. جراحی چشم هم از دیگر عواملی است که به ندرت ممکن است سبب بروز آب سیاه چشم شود. مصرف داروهای کورتیکواستروئیدها هم می‌تواند یک عامل ایجاد این بیماری محسوب شود.

آب سیاه با فشار طبیعی

در این نوع گلوکوم چشم، عصب بینایی بدون اینکه تحت افزایش فشار طبیعی قرار بگیرد، دچار مشکل می‌شود. دلایل ایجاد این عارضه تاکنون ناشناخته مانده است. با این حال برخی از متخصصان کاهش جریان یافتن خون به عصب بینایی و حساسیت شدید را از عوامل ایجاد این عارضه می‌دانند.

عوارض آب سیاه

بیماری آب سیاه قدرت بینایی فرد را به طور چشم‌گیری تحت تاثیر قرار داده و آن را کاهش می‌دهد. علاوه‌بر این مورد فرد ممکن است در حین یا بعد از انجام جراحی‌های چشم، در معرض خطراطی قرار گیرد. به عنوان مثال این امکان وجود دارد که در جریان پیوند قرنیه، این عضو با گلوکوم پس زده شود.

پیشگیری از گلوکوم

متاسفانه روشی برای پیشگیری از گلوکوم یا آب سیاه وجود ندارد، اما درمان به موقع این بیماری، از بروز عوارض خطرناک آن جلوگیری می‌کند. معاینات سالانه‌ی چشم، روش مناسبی برای تشخیص به موقع این بیماری است. پزشک متخصص با انجام این معاینات به راحتی قادر خواهد بود علائم آب سیاه را تشخیص دهد و اقدامات لازم برای درمان و جلوگیری از پیشرفت بیماری را انجام دهد.

گلوکوم یا آب سیاه یکی از بیماری‌های چشمی است که باعث آسیب به عصب بینایی و کاهش تدریجی بینایی ‌می‌شود. این بیماری  انواع مختلفی دارد و شایع‌ترین آن گلوکوم زاویه باز یا مزمن است. علت اصلی این بیماری افزایش فشار داخل چشم است که ممکن است به دلایل مختلفی از جمله مسدود شدن ترشحات، مصرف برخی داروها، مشکلات ژنتیکی، نژاد، سن و بیماری‌های دیگر ایجاد شود. تشخیص این بیماری با انجام تست‌های مختلف مانند اندازه‌گیری فشار چشم، بررسی زاویه قرنیه و شبکیه، ارزیابی عصب بینایی و بینایی سنجی صورت می‌گیرد. درمان این بیماری با هدف کاهش فشار چشم و جلوگیری از پیشرفت آسیب به عصب بینایی انجام می‌شود. روش‌های مختلفی برای درمان این بیماری وجود دارد که شامل مصرف داروهای قرصی یا قطرهای، انجام عمل جراحی یا لیزری و انجام رژیم غذایی و فعالیت بدنی مناسب است.