دیابت نوع یک، نوعی بیماری خودایمنی است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های سالم تولیدکننده انسولین در لوزالمعده حمله می‌کند. وقتی این حمله اتفاق می‌افتد، سلول‌های بتا دیگر قادر به تولید انسولین نبوده و قند خون بالا خواهد رفت. کمبود ویتامین D از جمله دلایلی است که احتمال ابتلا به دیابت نوع ۱ را افزایش می‌دهد. این نوع دیابت اغلب در کودکان و جوانان شایع‌تر است. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ برای تنظیم قند خون و پیشگیری از پیامدهای مخاطره‌آمیز نوسانات گلوکز، نیاز به دریافت دوزهای مشخصی از انسولین دارند. آنالوگ‌های انسولین اولین و مهم‌ترین داروهایی هستند که امروزه برای کنترل قند خون بیماران دیابتی نوع ۱ مورد استفاده قرار می‌گیرند. تزریق انسولین حدود یک قرن است که به‌عنوان روش استاندارد برای تنظیم نوسانات قند خون در افراد دیابتی به کار می‌رود.

جدید ترین درمان دیابت نوع 1 در کودکان و بزرگسالان

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی، محققان دانشگاه کورنل با همکاری محققان دانشگاه آلبرتا در ادمونتون، روش نوینی را برای درمان دیابت نوع ۱ پیدا کرده‌اند:

کاشت دستگاهی در داخل کانالی درست زیر پوست که می‌تواند انسولین ترشح کند و در عین حال از سرکوب سیستم ایمنی که معمولاً مدیریت بیماری را مختل می‌کند بی‌نیاز باشد. ایمپلنت زیر پوستی که انسولین ترشح می‌کند می‌تواند جایگزین بسیار آسان‌تر، طولانی‌مدت و کم‌تهاجمی‌تر از تزریق انسولین یا پیوندهای سنتی باشد که نیاز به سرکوب سیستم ایمنی دارند. همچنین، قرار دادن چیزی در زیر پوست بسیار آسان‌تر و بسیار کمتر تهاجمی از تزریق انسولین به شکم است. این رویکرد می‌تواند به عنوان یک روش سرپایی انجام شود، بنابراین شما مجبور نیستید در بیمارستان بمانید و با بی‌حسی موضعی قابل انجام است.

مصرف انسولین در دراز مدت عوارضی داشته که می‌تواند باعث ناراحتی بیمار شود. 

عوارض شایع تزریق انسویلین عبارت‌اند از:

درد و التهاب در محل تزریق: امکان دارد در محل تزریق انسولین درد، سوزش یا التهابی کوچک رخ دهد. این علائم معمولاً ناشی از تحریک موضعی و گذرا هستند و به طور کلی بدون نیاز به درمان خاصی بهبود می‌یابند. 

قرمزی یا تورم در مکان تزریق: ممکن است در برخی موارد در محل تزریق انسولین نقاط قرمز یا تورم دیده شود. این علائم معمولاً ناشی از حساسیت یا واکنش آلرژیک به انسولین و مواد کمکی یا سایر مواد در محل تزریق هستند که گاهی اوقات نیاز به مراجعه به پزشک دارند.

کاهش قند خون: استفاده از انسولین می‌تواند منجر به کاهش هیپوگلیسمی (قند خون) شود. اگر قند خون بسیار پایین شود و امکان دارد فرد علائمی مانند سرگیجه، عرق سرد، اضطراب، گیجی و خستگی را تجربه کند. 

افزایش وزن: در برخی افراد، تزریق انسولین ممکن است منجر به افزایش وزن شود. این افزایش وزن معمولاً ناشی از بهبود کنترل قند خون و افزایش رشد ماهیچه‌ها است. با این حال، نگرانی مربوط به وزن باید با پزشک مورد بررسی شود و در صورت لزوم برنامه‌ی تنظیم دارویی با هدف کنترل وزن مطرح شود.

اما حالا با استفاده و گسترش استفاده از ایمپلنت زیر پوستی، عوارض استفاده از انسولین به حداقل خواهد رسید و فرایند درمان آسان‌تر خواهد شد. این دستاورد کم‌نظیر پژوهشگران و دانشمندان همچنین در آینده می‌تواند برای پیوند شرایط دیگری که سلول‌های تولیدکننده هورمون در آن‌ها نقش دارند، مثل کم‌خونی و بیماری مزمن کلیوی نیز کاربرد داشته باشد.