شکلی از ویتامین B3 نویدبخش مدیریت بیماری پارکینسون است

در حوزه بیماری‌های عصبی، بیماری پارکینسون به‌عنوان یک دشمن بزرگ ایستاده است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده و اثری پاک‌نشدنی در زندگی آن‌ها بر جای بگذارد. پارکینسون در حال حاضر هیچ درمان شناخته شده‌ای ندارد  و تلاش برای درمان‌های موثر بر این بیماری، بی‌وقفه ادامه دارد. اما به‌تازگی یک مطالعه جدید انجام شده است که نور امیدی را برای کسانی‌که با این بیماری دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، ارائه می‌دهد. این تحقیق پیشگامانه پتانسیل نوعی از ویتامین B3، نیکوتین آمید ریبوزید (NR) را در کاهش علائم بیماری پارکینسون و افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا نشان می‌دهد.

بیماری پارکینسون، یک اختلال عصبی است که عملکرد طبیعی مغز، کنترل حرکتی، توانایی‌های شناختی و سلامت کلی را مختل می‌کند. پیشرفت موذیانه پارکینسون اغلب با لرزش در دست‌ها یا سختی خفیف در حرکت شروع می‌شود. با پیشرفت بی‌وقفه بیماری، این علائم تشدید می‌شوند و به اختلال در تعادل، سفتی و دشواری در انجام کارهای روزمره منجر می‌شود. علاوه‌براین، زوال شناختی، افسردگی و اختلالات خواب اغلب با تظاهرات فیزیکی بیماری پارکینسون همراه است و چالش‌های پیش روی بیماران و عزیزانشان را تشدید می‌کند.

در جست‌وجوی مداوم برای درمان‌های مؤثر بیماری پارکینسون، نیکوتین آمید ریبوزید (NR) به‌عنوان یک نامزد امیدوارکننده ظاهر شده است. NR منبع ویتامین B3 و پیش‌ساز نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید (NAD+)، نقشی محوری در فرآیندهای سلولی مختلف از جمله تولید انرژی، ترمیم DNA و تنظیم بیان ژن ایفا می‌کند. دخالت آن در این مکانیسم‌های سلولی بنیادی توجه قابل توجهی را در جامعه علمی، به‌ویژه در زمینه اختلالات عصبی مانند بیماری پارکینسون به خود جلب کرده است.

یک کارآزمایی بالینی فاز 1 اخیر که در مجله معتبر NATURE منتشر شده است، پتانسیل قابل توجه NR را در مدیریت بیماری پارکینسون روشن کرده است. این مطالعه که توسط تیمی از محققان اختصاصی به سرپرستی پروفسور  Charalampos Tzoulis؛ متخصص مشهور نوروبیولوژی و ژنتیک انجام شد، اثرات مکمل‌های NR با دوز بالا را روی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بررسی کرد.

 یافته‌ها نتایج مثبتی را در بر داشتند. این مطالعه نشان داد که مکمل NR با دوز بالا به‌طور موثر سطح NAD+ خون را در شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری پارکینسون افزایش می‌دهد. این افزایش NAD+ تأثیر عمیقی بر متابولیسم سلولی، به‌ویژه در میتوکندری، نیروگاه‌های انرژی سلول‌ها داشت. عملکرد بهبود یافته میتوکندری به نوبه خود به افزایش تولید انرژی منجر شده و سوخت حیاتی سلول‌ها را برای انجام وظایف ضروری خود فراهم می‌کند.

فراتر از تغییرات بیوشیمیایی، این مطالعه همچنین بهبودهای ملموسی را در علائم بالینی بیماری پارکینسون و ایمنی کوتاه‌مدت مصرف 3000 میلی‌گرم را در روز گزارش می‌کند. هر چند که برای  استفاده از تمام پتانسیل درمانی NR نیاز به مطالعات بیشتر روی دزهای بالاتری دارد. شرکت‌کنندگانی که تحت این آزمایش قرار گرفتند نشانه‌های مثبتی از  کاهش علائم مشکلات حرکتی از جمله لرزش، سفتی و برادی‌کینزی (کندی حرکت) را نشان دادند.

علاوه‌براین، این آزمایش تأثیرات مثبتی روی عملکرد شناختی و خلق‌وخوی افراد مبتلا به پارکینسون داشت که نوری از امید را درجهت بهبود کیفیت زندگی برای کسانی روشن کرد ‌که با این وضعیت ناتوان‌کننده مواجه هستند. مکانیسم‌هایی که NR از طریق آن اثرات مفید خود را در بیماری پارکینسون اعمال می‌کند هنوز در حال کشف است؛ اما چندین فرضیه امیدوارکننده در این مورد وجود دارد. توانایی NR برای افزایش عملکرد میتوکندری و تولید انرژی ممکن است از نورون‌ها در برابر انحطاط محافظت کند، در حالی‌که دخالت آن در تعمیر DNA و تنظیم بیان ژن ممکن است به انعطاف‌پذیری کلی سلول کمک کند.

علاوه‌براین، خواص ضد التهابی NR ممکن است در کاهش و  التهاب عصبی که اغلب با بیماری پارکینسون مرتبط است، نقش داشته باشد. در حالی‌که یافته‌های این کارآزمایی بالینی فاز 1 امیدوارکننده است، تحقیقات بیشتر برای اثبات قطعی اثربخشی مکمل NR در مدیریت بیماری پارکینسون ضروری است. برای تایید مشاهدات اولیه و تعیین دوز بهینه و مدت درمان با  NR، به مطالعات طولانی‌مدت و بزرگ‌تری نیاز است.

همچنین بررسی پتانسیل NR در ترکیب با سایر رویکردهای درمانی ممکن است مزایای بیشتری برای بیماران داشته باشد. ظهور NR به‌عنوان یک درمان بالقوه برای بیماری پارکینسون، نقطه عطف مهمی در مبارزه مداوم با این اختلال حرکتی است. با این وجود که برای توضیح کامل مکانیسم‌های عمل NR و تعیین اثربخشی طولانی‌مدت آن به تحقیقات بیشتری نیاز است، یافته‌های اولیه غیر قابل انکار هستند.

به همین دلیل هم از همین حالا می‌توان به تاثیر این شکل از ویتامین B3 برای کنترل یا کندکردن پیشرفت بیماری و شاید درمان علائم پارکینسون امیدوار بود. در پایان، نباید فراموش کرد که با وجود این‌که مصرف NR با بهبودهای بالینی همراه بوده برای این‌که دقیقا درمورد نتایج بالینی نظر دهیم نیاز به پژوهش‌های بیشتر است؛ چرا که اساسا این پژوهش برای تشخیص بهبود بالینی طراحی نشده است.