مشکلاتی که سندرم باسن مرده ایجاد می‌کند

اگر ساعت‌ها در طول روز نشسته می‌گذرانید و نمی‌ایستید، ممکن است با مشکلی مواجه شده باشید که به‌طور رایج به‌ نام «سندرم باسن مرده» (DBS) شناخته می‌شود. این یکی از عوارض کم‌تحرکی است که اصطلاح بالینی آن تاندونوپاتی گلوتئوس مدیوس است و معمولا به آن فراموشی گلوتئال هم گفته می‌شود.

همان‌طور که از نام آن پیداست، سندرم باسن مرده در اثر اینکه که عضلات گلوتئال اصطلاحا هدف اصلی خود یعنی «حمایت از لگن و حفظ تراز بدن» را فراموش می‌کنند، ایجاد می‌شود.

تغییر در سطح فعالیت و کاهش زمان نشستن می‌تواند به پیشگیری یا درمان این سندرم کمک کند. اما لازم است به خاطر داشته باشید که این وضعیت، اگر جدی گرفته نشود، ممکن است به مشکلات دیگری منجر شود.

پس از نشستن طولانی‌مدت، ممکن است عضلات گلوتئال در باسن شما احساس کمی درد یا بی‌حسی داشته باشند. اما فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی و انجام کشش‌های خفیف می‌توانند آن‌ها را به وضعیت عادی بازگردانند.

در موارد جدی‌تر، سندرم باسن مرده می‌توانند باعث درد و سفتی در مناطق مختلف بدن شوند. این ممکن است در یک یا هر دو لگن، کمر و زانوها اتفاق بیفتد. درد می‌تواند تا پایین پا امتداد یابد و شبیه به احساس سیاتیک باشد. این مشکلات نشان‌دهنده جدی‌تر شدن وضعیت هستند و بهتر است در صورت ادامه علائم، مشاوره پزشکی حاصل شود.

اگر DBS درمان نشود چه می‌شود؟

اگر سندرم باسن مرده (DBS) به‌درستی درمان نشود، امکان دارد قدرت عضلات سرینی و فلکسورهای لگن را از دست بدهید. اگر یک لگن به‌طور خاص تحت تأثیر قرار گرفته باشد، ممکن است تنها با دراز کشیدن در آن سمت درد احساس شود.

این سندرم حتی می‌تواند به التهاب بورس ران (یک کیسه پر از مایع) منجر شود که حرکت در مفصل ران را آسان‌تر می‌کند. علائم دیگر بورسیت (التهاب بورس) شامل درد و تورم در اطراف ناحیه آسیب‌دیده است. درد در ساق پا هم ممکن است ناشی از مشکلات تعادل و راه‌رفتن به‌دنبال علائم سندرم باسن مرده باشد.

برای کاهش درد لگن و کمر هنگام راه رفتن یا دویدن، ممکن است نیاز باشد گام طبیعی خود را تغییر دهید. اما این تغییرات ممکن است فشاری را به زانوها، مچ پا و پاهای شما وارد کند که به آن عادت ندارند و منجر به درد در ناحیه‌های دیگر از جمله باسن شما شود.

درمان DBS (سندرم باسن مرده)

درمان مناسب سندرم باسن مرده به میزان پیشرفت بیماری و اهداف فعالیت بدنی فرد بستگی دارد. برای اکثر افراد، از جمله دوندگان و ورزشکاران، درمان معمولا شامل استراحت از ورزش یا تغییر روال ورزشی است. پیشنهاد می‌شود که از پروتکل RICE هم استفاده کنید:

- استراحت: از پاهای خود به حداکثر امکان استفاده نکنید.

- یخ: استفاده از کیسه یخ یا کمپرس سرد برای کاهش درد و تورم.

- فشرده‌سازی: بستن زانو یا کمر ممکن است توصیه شود. اما برای دستورالعمل‌های خاص با پزشک خود مشورت کنید.

- ارتفاع: پاهای خود را بالا نگه دارید.

در موارد جدی‌تر، جلسات فیزیوتراپی و ماساژ درمانی ممکن است ضروری باشند. بخشی از فیزیوتراپی شامل تمرینات انعطاف‌پذیری و تقویتی می‌شود که می‌توانید در خانه انجام دهید. در صورت ورود آسیب جدی به تاندون‌ها و ماهیچه‌ها، درمان با پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یا روش‌های مشابه هم ممکن است توصیه شود.

درمان با PRP

با PRP، انواع سلول‌های خونی مربوط به لخته‌شدن خون و بهبودی، به شما تزریق می‌شوند. این تزریقات در محل آسیب شما انجام می‌شود و به‌منظور تسریع روند بهبودی اعمال می‌شوند.

مصرف استامینوفن یا داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin) و ناپروکسن (Aleve، Naprosyn)، می‌تواند علائم سندرم باسن مرده را بهبود بخشد.

روش‌های جلوگیری از ابتلا به DBS

ساده‌ترین راهبرد پیشگیرانه برای سندرم باسن مرده، قطعا نشستن طولانی مدت با پیاده‌روی دوره‌ای است. بالا و پایین‌رفتن از پله‌ها می‌تواند بسیار مفید باشد. این حرکت جریان خون را تحریک می‌کند و باعث احیای «باسن مرده» می‌شود. به‌طور کلی سعی کنید تا جایی که امکان دارد از پله‌ها بالا بروید. این کار ماهیچه‌ها و تاندون‌های تحت تأثیر سندرم باسن مرده را فعال می‌کند. اگر به یادآوری نیاز دارید، یک تایمر روی تلفن یا رایانه خود تنظیم کنید.